اصل 110، اصل ولایت فقیه (ولایت نیوز)

هفته حجاب و عفاف و جایگاه کنونی این امر

پنج شنبه 95/4/31 6:41 عصر| عفاف، روز حجاب و عفاف، تجمع روز حجاب و عفاف، میدان فاطمی، رکود، فیش نجومی | نظر

اخیرا در فضاهای مجازی و حقیقی بعضاً به اظهار نظرهایی از سوی برخی ارزشی ها و نیروهای انقلابی بر می خوریم که معترض به پرداختن کلان به مساله پوشش و حجاب بوده و حرکتهایی از قبیل برگزاری راهپیمایی و تجمع اعتراضی در روز عفاف و حجاب را نکوهش نموده و "اولویت" کنونی جامعه را اقتصاد، فساد مالی مدیران، مبارزه با اختلاس، بیکاری، جریان نفوذ، برجام و امثالهم می دانند!

اصولا این شرایط است که اولویت ها را برای تصمیم گیران تعیین می کند.

قطعاً در شرایط "اضطرار و بحران" اولویت بندی امری بدیهی و عقلانی است چرا که همه نیروها باید در نقطه بحران متمرکز شوند و پراکندگی قوا در سایر جاها می تواند به طرز موثری از قدرت مانور شما بر روی مهار بحران بکاهد, این اصل مدیریتی در همه جای جهان پذیرفته است.

 مثلا وقتی در منطقه ای زلزله واقع می شود، تمام نیروهای کشوری برای کمک به اسیب دیدگان و کاهش تلفات به منطقه زلزله زده گسیل می شوند و تا فروکش نمودن بحران، شرایط به گونه ایست که نمی­توان هیچ اقدام دیگری را در اولویت قرار داد.

حال باید دید اصولاً در حال حاضر اولویت بندی در مسائل فرهنگی و اقتصادی و اجتماعی اصولاً ضروری یا عقلی ست؟

آیا کشور اکنون در شرایط بحران قرار دارد؟ و آیا فساد مالی برخی مدیران و فیش های نجومی آنها یا سودهای بانکی ربوی و تورم زا، رکود اقتصادی و تعطیلی بنگاهها همه و همه می توانند بحران باشند؟

واقعیت این است که هریک از این گزینه ها به تنهایی می توانند بحرانآفرین باشند و در صورت عدم رسیدگی، لایه های اجتماعی را به سمت نارضایتی و تبعات بعدی پیش ببرند اما در حال حاضر به آرامی و بدون جنجال و با اقدام انقلابی قوه قضائیه و مسئولان اجرایی می توانند مورد رسیدگی قرار گرفته و از چهره نظام اسلامی، پاک گردند.

زیرا طبق تعریف، بحران عبارتست از :

بحران وضعیتی است که در آن، فرایند تغییر در سیستم به گونه ای درمی آید که ثبات و تعادل سیستم به شدت و با آینده ای نامطمئن به خطر می افتد و ضرورت اقدام هرچه سریع تر برای اعاده ی آن یا برقراری بی نظمی جدید احساس می شود» (

Rapoport, 1968

با این تعریف نمی ­توان شرایط کنونی را بحران نامید و به تبع آن اولویت بندی نموده و اولویت اول را مبارزه با فساد مالی و رکود و مسائل اقتصادی دانست و نتیجتاً هر وقت از جایی فریادی برای مبارزه با این عریانی تدریجی ننگین در جامعه اسلامی برخاست، به آن حمله کرد و انواع و اقسام برچسبها را حواله گوینده آن نمود و فریاد را تا مدت مدیدی خفه کرد!

  بلکه باید به طور موازی به اتفاقات فرهنگی و اقتصادی پرداخت نه طولی، و هرکدام را از تبدیل شدن به بحران، نجات داد. اصولا فلسفه وجود سیستم و نظام همین است!

" رسیدگی به همه نیازهای چند جانبه اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی" مردمی که آن سیستم را انتخاب کرده اند!"

آیا وجود دهها وزارتخانه و سازمان و نهاد با عناوین معین و مشخص و دستوالعمل آیین نامه ای و فلسفه اجرایی، جز برای اقدام همزمان همه آنها برای حل و رفع مسائل و مشکلات مردم است؟؟!

آیا این انتظار گزافی است که متدینین و مذهبیون جامعه انتظار برقراری کامل امنیت اخلاقی و روانی در برابر معضل خانمانسوز مدگرایی غربی و رواج لباسهای مغایر فرهنگ و ارزشهای اسلامی از سوی نهادهای فرهنگی و اسلامی کشور اسلامی داشته باشند؟؟

 پس بحث وجود یا عدم وجود اولویت در این باره، سخنی باطل و بی حاصل بیش نیست. سخنی که اگر از سوی متولیان اجرایی مطرح می شود، برای فرار از مسئولیت و نداشتن راه حل است.

و اگر از سوی لیبرال ها و روشنفکر نماهای داخلی و قشر سکولار مطرح می شود،که از ورای گلوهای مرفه و شکمهای سیر خود به یکباره دلسوز فقر مردم و رکود اقتصاد شده اند، تنها راهی برای انداختن نیروهای انقلاب در بازی زمان و باقی گزاردن حریف در پیچ حل اقتصاد مردم، و در نتیجه رساندن زودتر دشمن به مقصد است!

و در هر دو مورد تعجبی نیست... تعجب آنجاست که یک نروی بظاهر مومن و انقلابی و دغدغه مند از تریبون رسمی و غیر رسمی بگوید مثلا گناه ربا بسیار بالاتر از بدحجابی است و یا چرا فیشهای نجومی را رها کرده و تنها دغدغه خود را حجاب و پوشش قرار داده اید؟!!

 از سوی دیگر یک پنداره عقلی ساده به تنهایی می تواند پاسخ این طور اولویت بندی را بدهد.

سوال: آیا جز این است که ایجاد و حفظ نظام اسلامی به منظور برقراری ارزشهای اسلامی در سطح جامعه می باشد و غیر از این حفظ و حراست از یک نظام صرفا با پسوند "اسلامی" و در بطن و متن لائیک، غربگرا و نماد کامل اسلام امریکایی عقلاً می تواند مورد خدشه قرار گیرد؟

آیا امام خمینی ره پس از تغییر نظام سیاسی اولین اولویت خود را بر انقلاب فرهنگی در جامعه قرار ندادند؟ فرهنگی که بارزترین نمونه آن می تواند پوشش زنان و مردان آن باشد؟ اولویتی که گرچه بواسطه نفوذ لیبرالها از سویی و ترور مغزهای متفکر فرهنگی انقلاب، در همان بدو تشکیل نظام اسلامی سریعا به حاشیه رانده شد، به دلیل آغاز همه جانبه جنگ تحمیلی غرب علیه کشورمان ، نیز مظلوم و مهجور گردید و عملا همه قوای نظام نوپا مصروف اداره جنگ و حراست از کیان کشور و نظام گردید

حال باید پرسید نقل قول امثال حاج حسین یکتا از مقام معظم رهبری که چند سال پیش و در آستانه مذاکرات سرنوشت ساز با 5+1 بحران اول جامعه را نه بحران هسته ای بلکه بحران زن و خانواده می دانند را در کنار این قبیل اظهار نظرها چگونه باید جمع کرد؟

ما علاوه بر اینکه به خیل کثیری از افرادی که با ظاهر و پوشش غیر عرفی و شرعی و فضاآلود در جامعه حضور می یابند، به لحاظ مبانی اعنقادی و ریشه های انقلابی و ارزشی خوشبین هستیم و هر ساله شاهد حضور دسته های زیادی از این گروه در مراسمات مذهبی شبهای قدر و ایام محرم و ...می باشیم و آنها را طرد و خارج از محدوده دوستان نظام و انقلاب نمیدانیم اما  قطعا بر نظام فرض می دانیم که سرای ایران نباید مبدل به نمود بزرگی از بی هویتی فرهنگی و مذهبی در ظاهر امر و در انظار بیننده باشد.

اینکه لباس و پوشش و حجاب زنان جامعه میتواند معانی زیادی را به ناظر القا کند، به کنار!

اینکه انتخاب لباس و پوشش بارزترین نمود بیرونی و عنیی فرهنگ یک جامعه است به کنار!

اینکه در جامعه ای جوان و با وجود سخت شدن روز به روز شرایط ازدواج، نیمه عریانی و پوشش زننده و تحریک کننده زنان، تا چه حد می تواند فساد و فحشا و دهها معضل روانی و افسردگی و روان پریشی و زوال حیا و عفت و در نتیجه سستی خطرناک نهاد خانواده را درپی داشته باشد چه می شود؟؟

اینکه خانواده کانون اصلی و نهاد هسته ای، در هر جامعه است و فروپاشی آن هدف بلند مدت دشمنان این نظام و کشور بوده چه می شود؟؟

اینکه برخلاف تفکر پوسیده و مرتجع روشنفکران ما و برخی انقلابیون ، که "اولویت فعلی ما چند تار موی دختران و حجاب آنها نیست،" دشمنان ما از سال 68 که چشمان تیزبین رهبر فرزانه اصطلاح تهاجم فرهنگی را وارد ادبیات فرهنگی نظام کردند، تا کنون صدها و هزاران کارگروه تخصصی و روانشناختی، و طراحی مد و لباس و اتاق فکر ویژه ترویج پوششهای منافی حیا و عفت و حجاب زدائی از این کشور ایجاد و بزرگترین و کلانترین بودجه های خود را صرف این مهم نموده و با راه اندازی ماهواره های میلیارد دلاری خود، محصولات اتاقهای فکر مذکور را رایگان به مشتری ایرانی ارائه می­دهند، کجای منطق معکوس این آقایان می گنجد؟؟

اینکه دشمن اولویتش را از راه بدحجابی و بد پوششی و بدنبال آن افزایش رابطه دختر و پسر و زن و مرد حتی متاهل، که خود خاستگاه انواع جرم و بزه از مشروبخواری گرفته تا سرقت و تجاوز و ... شده بر نابودی خانواده ایرانی بنا کرده و ما بعد از 38سال هنوز هم این مهم را نه تنها اولویت نمی دانیم بلکه هر صدای اعتراضی را نیز خفه کرده و باز با دیدن وضعیت فعلی، که دیگر "چند عدد تار مو" نیست، بلکه نیمه برهنگی و مانکنهای خیابانی با  بدترین وضعیست که در کشورهای غربی نیز گاهی کمتر دیده می شود، کجای منطق فرهنگی و اولویت بندی آقایان دغدغه مند قرار می­گیرد؟؟

برقراری تجمعات و راهپیمایی ها در حمایت از نیروی انتظامی و ارگانهای نظارتی و مطالبه گری از ارگانهای فرهنگی و مسئولین ساماندهی مد و لباس و اصناف بازار لباس کشور است و این تجمعات آرام تنها نماد خواست عمومی مردم بوده و در همه جای دنیا پذیرفته شده است و خواست کثیری از مردم را در برابر تردیدها و معکوس بینی واقعیات جامعه به رخ مسئولین امر می کشد و آنها را برابر اجرای خواست مردم قرار میدهد.